José Maria de Mendonça Júnior, Coronel de Cavalaria do Exército Português.

Vivência Militar: Portugal, Angola, França, Alemanha, Macau e Timor.

Condecorações: Serviços Distintos e Relevantes Com Palma, De Mérito, Avis, Cruz Vermelha, De Campanhas.

Vivência turística: Madeira, Açores, Espanha, Baleares, Canárias, França, Alemanha, Inglaterra, Italía, Suiça, Malta, Brasil, Paraguai, Marrocos, Moçambique, África do Sul, Zimbabwe, Indonésia, Singapura, Austráia, Filipinas, China.

Idiomas: português (de preferência), Espanhol, Francês, Inglês.

A melhoria da vivência dos portugueses e dos espanhois, excepcional presensa na União Europeia e no Mundo, residirá¡ numa UNIÃO IBérica constituída por Estados Federados das suas regiões do continente e das ilhas.
 
Esta tese é enviada por http://uniaoiberica.blogspot.com/ podendo ser correspondida pelo e-mail uniaoiberica.federacao@gmail.com ou pelo correio postal: União Ibérica, Av. Bombeiros Voluntários, 66, 5º Frente, 1495-023 Algés, Portugal; Tel: 00 351 21 410 69 41; Fax: 00 351 21 412 03 96.

Pesquisá pelo google.pt ou pelo sapo.pt

domingo, outubro 29, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (XI)

(*) Alejandro Liste
Portugal ten o problema de que os grandes ríos que o atravesan nacen case todos en Espanha (o Miño, o Duero, o Tajo e o Guadiana). Sobre o Miño non debe haber ningún problema, e poucos haberá co Duero, dados os seus grandes e regulares caudais, pero non acontece iso co Tajo e mailo Guadiana.
O Tajo está sendo utilizado para abastecer de auga o déficit do río Segura, que rega amplos territorios de Murcia e Alacante, territorios mediterraneos moi poboados, en progreso industrial, económico e agrícola, e consecuentemente en alza a súa poboación, co cal e de supoñer que os trasvases Tajo-Segura aumenten, ou polo menos, non diminúan, co consecuente perxuizo ós casteláns-manchegos, os madrideños, os extremeños e os protugueses, que verán como o río Tajo baixa moi minguado.

*A isto súmaselle a paralización das obras para levar a cabo os canais do trasvase do Ebro ás cuncas hidrográficas do Mediterráneo correspondentes ás provincias de Tarragona, Castellón, Valencia, Alacante, Murcia e Almería, sobretodo no que toca ás cuncas do Xúcar, Segura e Almanzora, co cal os anteditos compatriotas (portugueses tamén) terán que cargar eles sos co pato de compartir a auga do Tajo cos levantinos, quedando os aragoneses e cataláns fóra desta obriga, ainda que os aragoneses van ter que esperar moito para veren os regadíos nos Monegros do Sur.
O Guadiana está aínda moito pior, non por compartir as súas augas con outras cuncas hidrográficas, senón pola pertinaz seca que leva tres anos azotando á chaira da Mancha e polos regadíos intensivos que se viñeron instaurando nos últimos anos no Alto Guadiana (provincia de Albacete).
*Isto fai que o Guadiana estea estes días moi minguado, o cal reflíctese medioambientalmente na reducción drástica das zonas húmidas das Táboas de Daimiel, a desaparición dos Ollos do Guadiana e diminución do cauce do Guadiana ó seu paso por Cidade Real, o cal puideno comprobar eu mesmo este ano, nos meses de xuño e xullo.
Visto todo isto, Portugal ten na Unión Ibérica unha posibilidade moi factible, dado o seu peso demográfico (10 millóns de persoas, o cal daría moitos votos), de influir nas decisións sobre as cuncas hidrográficas do Tajo e do Guadiana.

Ademáis do Duero e o Miño, en favor do lado atlántico e equilibrando a balanza co lado mediterráneo (todo el moi poboado), e de paso faríalles un favor ós extremeños e casteláns-manchegos, todos eles moi poucos en número en comparación co Levante, e aínda máis, a longo-medio prazo o favor sería para o Levante, xa que sería un xeito de presionar para levar a cabo a finalización do trasvase do Ebro, único río "grande" con excedente hídrico.

(*) Alejandro Liste é um dos nossos colaboradores residentes em Espanha.
NOTA 1: Posted by Jano to União Ibérica at 8/23/2006 04:17:58 PM
NOTA 2: Os negrito e itálicos são da nossa responsabilidade.

FEDERAÇÃO IBÉRICA (X)

EL PAIS – Edición del sábado, 23 de septiembre de 2006
«Un 28% de los portugueses está dispuesto a unirse a España»
«El desarrollo económico, clave de la atracción hacia el país vecino»

(*) MIGUEL MORA - Lisboa
A sólo dos días de la visita a España del presidente de la República portuguesa, Aníbal Cavaco Silva, que realizará su primer viaje de Estado entre el lunes y el jueves, el nuevo semanario lisboeta Sol promete atizar un poco más una polémica eterna en Portugal con una encuesta que determina que un 28% de los portugueses estaría dispuesto "a formar un solo país con España".
*Aunque el 70% preferiría no hacerlo,
* y un 2% no sabe no contesta, los motivos de este repentino ataque de amor por el vecino parecen claramente económicos:
* un 97% responde que sí cuando les preguntan si Portugal se desarrollaría más si se uniera a España.
* Los portugueses, además, confían en que serían tratados con equidad: en el remotísimo supuesto de que ambos países se convirtieran en uno solo, el 68% cree que los portugueses recibirían un trato de igualdad, mientras un 24% cree que serían discriminados.
* La encuesta de Sol, que dirige José Antonio Saraiva, ex responsable del histórico Expresso, con quien compite por los lectores de los sábados, va más lejos en su intento de pulsar las simpatías que despierta el iberismo.
* La encuesta pregunta cuál debería ser la capital de ese hipotético Estado, y el 42% elige Madrid mientras el 41% opta por Lisboa.
* Puestos a elegir la organización política, el sueño-pesadilla de Felipe II (que en 1580 unió a los dos reinos bajo una sola corona tras la muerte sin descendencia del rey portugués don Sebastián, su primo) pierde de largo frente al modelo republicano:
*un 24% se decanta por la Monarquía, un 64% por la República.
* Aunque los monárquicos son además borbónicos (un 53% aceptaría al rey Juan Carlos, un 21% se opondría).
Envidia del progreso
El estudio, realizado por la empresa Intercampus,
se hizo sobre una muestra de 1.000 personas del territorio nacional los pasados días 1 y 2 de septiembre.
Los datos resultan quizá sorprendentes para los que recuerden la vieja frase portuguesa que dice:
"De España, ni buenos vientos ni buenos casamientos".
Portugal se convirtió en un reino autónomo en 1143, tres siglos antes que España, pero los continuos conflictos con Castilla, la rivalidad entre los dos Imperios, las guerras recurrentes y la decadencia de los 60 años vividos bajo los Gobiernos de los Felipes (II, III y IV) alimentaron el sentimiento antiespañol.
"Yo creo que algo de recelo sigue existiendo", dice el director del Sol, José Antonio Saraiva, que hoy sacará a la calle una tirada récord de 210.000 ejemplares con la encuesta como plato fuerte.
"Pero la posición romántica ya no llega: ahora manda el progreso y sentimos envidia del éxito económico español. La velocidad española contrasta con la lentitud de nuestra recuperación económica, y la gente tiene ganas de coger el tren de Madrid".
Otros, como el poeta extremeño Ángel Campos, profesor en Lisboa y gran amante de la cultura portuguesa, opinan que la encuesta tiene que ser falsa: "Quizá ese 28% espera el regreso de don Sebastián, pero España no es don Sebastián".

NOTA 1: EL PAIS.es » el archivo » Hemeroteca » Internacional.
NOTA 2: Os negritos e itálicos são da nossa responsabilidade.






quinta-feira, outubro 19, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (ALFA)


(*) Mendonça Júnior
JULGO OPORTUNO ESCLARECER ESTA NOVA EPÍGRAFE, FEDERAÇÃO IBÉRICA, (a numerar sucessivamente em algarismos romanos e a partir de 27/09/06), QUE PASSOU A TITULAR UNIÃO IBÉRICA A PUBLICITAR NA INTERNET.

1 – Em 02 de Abril de 2002 iniciei artigos, epigrafados de União Ibérica, sobre uma «aproximação» entre Portugal e Espanha.

2 – Na mesma altura iniciei também uma base de dados,
encabeçada pela Presidência da República, – onde hoje constam, exactamente, 299 entidades: seus endereços, telefones e faxes, – de possíveis leitores de artigos que passei a enviar, pelo Correio Postal, em remessas de cerca de uma centena e meia de cartas de cada vez, de acordo com o desenvolvimento dos textos; rigorosamente fotocopiados, depois de emitidos pela imprensa lisboeta, nos seguintes periódicos: O Dia, Correio da Manhã, O Diabo, Diário de Notícias e outros mais de pequena referência.

3 – De imediato verifiquei que uma parte desses leitores portugueses se interessavam pelo tema (1): incluindo respostas às minhas cartas vindas de Espanha nomeadamente: da Xunta de Galicia, e da La Secretaria Particular del Lehendakari del Gobierno Vasco.

4 – Em 10 de Janeiro de 2003 concretizei essa «aproximação» formulando uma hipotética tese:
«A melhoria da vivência dos portugueses e espanhois, excepcional presença na União Europeia e no Mundo, residirá numa UNIÃO IBÉRICA constituída por estados federados das suas regiões do continente e ilhas».

5 – Em 23 de Maio de 2003 perante esse resultado passei a classificar os leitores portugueses, dos meus artigos, em três categorias:
a – Os que, “repudiam” a tese exposta;
b – Os que, “admitem em termos académicos” a tese exposta:
c – Os “que admitem sem reservas” a tese exposta, mas salvaguardando a multissecular nação portuguesa em termos de Estado.

6 – Em 01 de Março de 2005, encorajado por alguns leitores criei um “blog” na Internet a que chamei UNIÃO IBÉRICA: http://uniaoiberica.blogspot.com/ e também pesquisável através dos motores de busca:
http://www.google.pt/ e http://www.sapo.pt/

7 – Em 22 de Outubro de 2005 perante a responsabilidade desse “grande salto” impunha-se-me tentar procurar a razão de ser de tamanha diversidade de opiniões. Após alguns meses de compilações, sobre o passado histórico e das últimas décadas, resultou na publicação na Internet, do “post” que intitulei de : «IDIOSSINCRASIAS DOS PORTUGUESES», que serve de base ao esclarecimento que me proponho em epigrafe.

8 – COMO ERAMOS:
d – Nos tempos de antanho, desde a fundação do nosso querido país em 1143 até pouco mais de metade do século XVI, os portugueses eram valentes determinados, orgulhosos e sobretudo muito valentes…
e – Repentinamente tudo mudou em 1578. Dom Sebastião, o rei de Portugal, levou a Luzidia Armada para guerrear os muçulmanos em Alcácer-Quibir em África. Não chegou a haver combate. O calor tórrido das areias do deserto, uma inteligente táctica do inimigo: em cerco, com sucessivas movimentações de cedência de terreno e incendiando os barcos que ficaram na praia sem defesa foi o suficiente para que a tropa invasora morresse por inacção, fome e sede. Nem um só regressou.
f – «Na nossa terra à beira mar plantada tinham ficado os velhos, os doentes, os mutilados de outras guerras, uns tantos abaixo dos 15 anos, e os que estavam em vias de nascer», sic.

9 – COMO SOMOS:
g – Entretanto inexoravelmente,
com reflexos até aos dias de hoje, funcionou a Genética:
«A ciência biológica que tem por objecto o estudo dos fenómenos e das leis da transmissão hereditária, sic». Onde se perdeu a raça de antanho tão laboriosamente caldeada que levou os portugueses do Minho à China e mais além… ao Japão.
h – Para quem ainda não leu o “post” aqui aponto, em factos devidamente comprovados, os seus principais capítulos, alguns, nomeadamente, através de sínteses que estruturam este trabalho:
i – Moralmente...; Fisicamente…; Psiquicamente…; Os partidos políticos…; Os políticos…; Os militares: na grande Guerra de 14/18, tropas portuguesas revoltaram-se recusando-se a combater…; nas chamadas guerras do Ultramar, os nossos militares foram derrotados. Regressaram a Portugal, atirando as incompetências e cobardias aos políticos…; em Goa renderam-se sem dar um tiro…; em Timor fugiram para Ataúro…
j – Como resultante desta exaustiva compilação, cheguei à conclusão de ter de aceitar a imagem, por todo o lado citada como voz popular pelos média, oposição e sindicatos:

«Portugal de hoje ocupa o último lugar de todos os índices comparativos de desenvolvimento dos países da Europa dos quinze… onde os dez, que recentemente entraram, já estão no bom caminho de nos ultrapassar», sic.

k – A generalidade dos portugueses de hoje, cerca de 95% a 97% dos 10 milhões da população do Continente são resignados, indisciplinados, pessimistas, esmoleiros e sobretudo pecam por uma total ou quase total falta de valentia:

Escudam-se na popular expressão “dos brandos costumes”: os subsídios, o cafezinho, o cigarro, a corrupção, as manifestações públicas, os plenários, o futebol, a pontualidade não é com eles. São os permanentemente insatisfeitos. Criticam o governo “até às últimas consequências”, o que ninguém sabe o que é… porque não matam nem se matam para trabalhar!!! Sobrevivem através de biscates, fogem ao Fisco e correm à caça de promoções.

l – Porém a minoria restante, que se calcula em cerca de trezentos milhares, são os que têm nível europeu, – esta informação foi obtida, confidencialmente, por um militar já falecido, de um Estado Maior de Portugal e proveniente de um seu congénere de França.
Acredito que este número tenha tendência a subir, devido à actual crise, onde a “necessidade faz o engenho”, especialmente pelos exemplos de “querer vencer” do panorama feminino: pelo trabalho determinação e independência.

m – Estes, são os da “lei da meia dúzia”. São do mais alto nível das gentes da Europa, quiçá do Mundo.
Actualmente há os de todas as classes sociais, – inclusive entre os que decidem emigrar, – e de todas profissões: políticos, militares, empresários, cientistas, médicos, juristas, desportistas, estudantes, escritores, artistas, mecânicos de rua, bate chapas, empregados de limpeza, etc, etc… excepções, que elevam bem alto a bandeira das quinas.
São de fortíssima personalidade, sabem o que querem e para onde vão. Não se deixam influenciar pelas “nuances” de certos políticos sindicatos ou associações. A eles cabe a responsabilidade de salvar Portugal e, vamos indo… não tão bem como gostariam… mas até onde podem ir.
n – Salvo o devido respeito por melhor opinião – não pretendo ser omnisciente – obtive as respostas que pretendia sobre “a tamanha diversidade de opiniões dos portugueses” e tirei conclusões que julgo pertinentes.
A principal razão foi que na administração do nosso querido país os tais da “lei da meia dúzia” (m), não conseguem mover a carroça quando a tal citada maioria dos portugueses (j), fingem que puxam mas não puxam. Falta-lhes o perfil genético de antanho.
o - A propósito parece-nos oportuno invocar o adágio popular:
«a merda é a mesma só as moscas é que mudam».

10 – COMO SEREMOS
p – Porém é justo,
depois dos guterres, santanas e sampaios, aplaudir Sócrates, Cavaco e Santos como bons cocheiros, “no uso do chicote” para incentivar, no bom sentido, o que não presta e para ultrapassar os obstáculos criados pelas forças de bloqueio…
q – Penso que,
com estes notáveis exemplos, haja um progressivo aumento na competividade na UE e uma melhoria interna na solução dos nossos problemas.
r – Neste sentido não comungo nas opiniões de:
«Agostinho da Silva = Tínhamos de ver Portugal mais no campo espiritual e fortalecer este, visto no terreno já se ter afastado demais.
«Rafael Monteiro = Portugal já morreu! Estamos, simplesmente, a assistir ao banquete dos vermes que se digladiam pelos melhores bocados da cadáver!
Opiniões que foram publicitadas na Internet no outro nosso “blog” SENADO NEWS, – com o título de PORTUGAL JÁ MORREU? da autoria de Rainer Daehnhardt, – http://senadonews.blogspot.com/ e também pesquisável através dos motores de busca: http://www.google.pt/ e http://www.sapo.pt/
s – Acredito, sim, que a sobrevivência de Portugal como Estado esteja numa FEDERAÇÃO, (que parece ter sido a solução de países que atravessaram similares problemas de nacionalidade), como mais um Estado Federado a chamar, por exemplo, FEDERAÇÃO IBÉRICA.
t – O que eu não previa
era que em 23 de Maio de 2003 a actual crise em que vivemos já perspectivava uma situação para além da citada alínea (c) do número (5),
u – Receio, sim, que essa percentagem de um terço dos portugueses que preferem ser espanhois – maioritariamente, creio, do Zé Povo, “o que mais ordena”, – que tem vindo a aumentar nestas três últimas décadas, – venha destabilizar o que parece poder ser ainda controlável.

v – Nesse sentido julgo oportuno concentrar, por agora, o esforço dos meus artigos na Internet, para auscultar as opiniões dos nossos vizinhos.
Os que concordam com a tese iberista: personalidades, e, muito especialmente os média com destaque para o El Mundo e El Pais.

x – Como é óbvio a Espanha terá que dar o primeiro passo.
Não olvidando que será complicado convencer as suas diferentes nações, – algumas com elevada autonomia e forte desejo de independência, – assim como o seu actual regime monárquico.

z – A prazo
Entretanto a LUSITÂNIA rejuvenescerá, como já sucedeu no passado pela força das leis da natureza, desta vez pela mestiçagem dos mais notáveis do Mundo: inter-famílias e seus descendentes.
«De Fortes Gentes para um Forte País» a exemplo dos que, para sobreviverem em paz e qualidade de vida, se constituíram em FEDERAÇÕES.

Termino repetindo o prólogo:
JULGO OPORTUNO ESCLARECER ESTA NOVA EPÍGRAFE, FEDERAÇÃO IBÉRICA, (a numerar sucessivamente em algarismos romanos e a partir de 27/09/06), QUE PASSOU A TITULAR UNIÃO IBÉRICA A PUBLICITAR NA INTERNET.

(*) Coronel de Cavalaria.
NOTA 1: Este artigo foi concebido por capítulos e alíneas para facilitar o franco desafio de comentários.
NOTA 2: os negritos e itálicos são da minha responsabilidade.

segunda-feira, outubro 16, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (VIII)

(*) EL PAIS.es-Opinión 03-10-2006

FORO DIGITAL
Podrían Portugal y España forjar una alianza ibérica en el seno de la UE?

Ascua:
Sí. No creo que hubiera demasiados problemas. El 28% de los portugueses está de acuerdo.
Todo lo que sea unir esfuerzos comunes, eliminar barreras entre pueblos similares, con la misma civilización, las dos europeas y occidentales, con la misma cultura latina y la misma visión del mundo.
¿Por qué no?

Erkangoo: Por qué no, con Gibraltar y Andorra, la República Federal Ibérica, si no recuerdo mal Manuel Vázquez Montalbán así la definía.
Un Senado con representación de los Estados y nacionalidades elegiría al presidente federal y competencias de Ejército y exteriores.

(*) NOTA 1 – Los lectores pueden exponer sus comentarios sobre la pregunta del día en la dirección www.elpais.es/foros/.
Las respuestas no deberán superar los 300 caracteres y serán difundidas en la edición digital de EL PAÍS. Una selección será publicada en la edición impresa del periódico a las 48 horas de formulada.
NOTA 2 – Os negritos são da nossa responsabilidade.

domingo, outubro 15, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (VII)

(*) Alejandro Liste

Os estados federados da UI deberían ser, ó meu entender, os seguintes:

1 – Polo que toca á República de Portugal serían os estados insulares de Madeira e Azores, e no dominio continental serían o vello Portugal e o Algarve, porque así foi na época antiga, cando se coroaban os reis.

2 – O Reino de España debería aporta-las actuais comunidades autónomas, Galicia, Asturias, Cantabria, La Rioja, Vascongadas, Navarra, Aragón, Cataluña, Valencia, Murcia, Baleares, Andalucía, Canarias, Extremadura e as cidades de Ceuta e Melilla.

3 – Polo que toca ós territorios restantes, Castilla-León debería dividirse en dous estados, Castilla la Vieja ou simplemente Castilla por unha banda e León pola outra; Madrid e Castilla-La Mancha deberíanse unir porque históricamente foi así, coma Castilla la Nueva ou o antigo Reino de Toledo, e non deixar a Madrid fóra por se-la capital de España.

4 – Por último Andorra e a cidade de Gibraltar convertiríanse nos dous últimos estados federados, xa que os dous teñen o suficiente caracter histórico-cultural para non seren absorbidos por Cataluña e Andalucia respectivamente.
De todalas maneiras, isto teríase que facer de forma democrática de abaixo cara arriba, é dicir, deixando libremente elexir ás institucións locais territoriais a que bloque se queren vencellar:

deste xeito, primeiro os pobos, aldeas e localidades elexirían a que concello queren pertencer, despois os concellos elexirían comarcas (cabildos no caso das illas), as comarcas elexirían a que provincias pertencer,

e finalmente, as provincias elexirían a que estado queren pertencer, todo elo xustificado de forma histórica, cultural, xeográfica, económica, etc...,

non pode ser que unha aldea de Madeira entre a formar parte de Cataluña, por exemplo,

é loxico ¿non é?

Non obstante, si se fai así habería que romper moitos moldes tradicionais e históricos, pero que non deixan ser incoherentes.

Desta forma, poderíase uni-las dúas Riojas, a castelá e a alavesa, poderíase uni-lo Condado de Treviño a Alava, Petilla a Aragón, Olivenza a Portugal, as illas Salvajes (Selvagens) ás Canarias, etc, etc.

Pero penso que a maneira na que as institucións non tremerían no proceso da UI sería a que di o Coronel Mendoça Júnior, é dicir, as comunidades e rexións autónomas tal e como están facelas estados federais e andando.

(*) Un cidadán do concelho da Estrada, en Galicia.
Nota 1: É um dos nossos colaboradores residente em Espanha.
NOTA 2: Os negritos são da nossa responsabilidade.

FEDERAÇÃO IBÉRICA (VI)

(*) Luís Marvão
Ainda não me debrucei sobre o Sol, mas chegaram-me ecos de uma sondagem muito iberista, nas parangonas deste semanário, certamente prova da infalibilidade do grande arquitecto, que há muito havia prenunciado tal fenómeno.

Quando era a voz do Expresso, não se cansava de nos alertar para os riscos que correríamos enquanto nação.

Assim, muitos dos nossos compatriotas aspiram a uma União Ibérica (quase um terço dos inquiridos), olhando para o progresso de que desfruta o país vizinho, ao contrário de nós, cada vez mais em divergência com a Europa; crescemos, como é sabido, abaixo da média europeia.

Eu, pelo minha parte, não censuro “a falta de patriotismo”
dos inquiridos lusos. Muito pelo contrário: como eles, também eu gostaria de desfrutar do progresso do país vizinho; do urbanismo que nas suas cidades vigora, muito mais humanas dos que as nossas.
Gosto de Espanha, nunca me senti aí estrangeiro.
E, além disso, Zapatero é preferível a Sócrates

Há porém razões para sorrirmos: para além da progressiva integração económica entre Portugal e Espanha, os jovens portugueses procuram cada vez mais aprender a língua castelhana; e, por outro lado, o número de estudantes espanhóis no nosso país tem aumentado e muito.

É só esperar que frutifiquem as relações, as uniões de facto e os casamentos. Pode ser que eles consigam a tão almejada união, sendo bem mais sucedidos do que outrora o foram as casas reais de Portugal e Espanha.

(*) Escreve na Internet em “Office Lounging” http://officelounging.blogspot.com/2006/09/unio-ibrica.html
Nota: os negritos são da nossa responsabilidade.

quinta-feira, outubro 12, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (V)

(*) César Carmona

Estimado Coronel Mendoça:
Mi nombre es César Carmona Tapia y soy un joven español de 25 años nacido en la ciudad de Granada. Siento mucho no poder expresarme en portugués, pero aunque lo comprendo bien, soy incapaz de escribirlo correctamente. Ruego acepte mis disculpas y espero que comprenda bien lo que quiero expresarle.


Hace tiempo vengo pensando en la posibilidad de crear una especie de entidad "meta-nacional" en la península Ibérica.
Algo así como lo que usted propone en su blog, pero sin una carga nacionalista patriótica marcada, que puede dar lugar a un fuerte rechazo por parte de la mayor parte de la población.

Sin embargo, pienso que la historia de España y la de Portugal
han ido prácticamente siempre pararelas y creo en definitiva que los pueblos ibéricos (todos) forman parte de un gran pueblo común cuyas tradiciones, idiosincrasias, anhelos, victorias y fracasos han corrido prácticamente de la mano a lo largo de los siglos.

Por esta razón creo que sería algo muy bonito que los dos Estados ibéricos pudieran asociarse en una entidad supranacional sólida e ilusionante que hiciera de nuestras dos naciones un todo más fuerte, solvente y con mayor capacidad de decisión en el mundo.

Es evidente que hay diferencias importantes
que los dos Estados deben superar para lograr convertirse en un único país, como el mismo hecho de que los modelos de Estado son muy diferentes en un país y en otro.
Sin embargo, pienso que podría ser interesante introducir un concepto nuevo, una especie de "Monarquía republicana” que sirviera para poder conjugar ambos sistemas.

En España no está tan claro que la monarquía vaya a perdurar en el tiempo como sistema.
Mientras viva Juan Carlos es seguro que sí, y con total seguridad su hijo Felipe también ostentará el cargo.

Sin embargo, la tendencia en España es, cada día más, a converger hacia un modelo federal que sea capaz de vertebrar las diferentes partes del Estado.

Y así lo desea en el corazón una gran parte de los españoles
, que empiezan a comprender que el sistema monárquico actual es una secuela del franquismo y que, a pesar de los grandes logros conseguidos en estos 30 años de democracia, la II República Española se recuerda cada vez más como el gobierno legítimo que fue destruido de manera brutal y cuyas consecuencias aún sufrimos.

Pero volviendo a la realidad, a pesar de que se está haciendo un esfuerzo importantísimo para que la calidad de vida sea equiparable en cualquier parte del Estado español, todavía queda mucho trabajo por hacer.

Más aún, si pensáramos en crear un "meta-estado" hispano-luso el papel de Portugal debe ser crucial en el sentido socioeconómico para que la cosa funcione.

Me refiero a que muchos españoles no estarían dispuestos a hipotecar parte de su desarrollo en el caso eventual de que las dos naciones se unieran, dado que Portugal en los últimos años está siguiendo un camino diferente al español en materia de desarrollo económico (algo así como lo que ha sufrido Alemania tras su reunificación, salvando obviamente las diferencias entre el caso ibérico y el germánico).

Es muy importante pensar en políticas socio-económicas adecuadas para que Portugal acabe con desigualdades territoriales y con un balance que le es desfavorable comparativamente hablando con España.

Con todo, quiero expresarle mi alegría por que un proyecto como la Unión Ibérica esté en mente de más personas. Ojalá algún día se haga realidad. No dude en que seguiré atento al desarrollo de su blog y a las noticias que pueden ir apareciendo al respecto en España para comunicárselas a usted.

(*) César Carmona é um dos nossos colaboradores residente em Espanha.
NOTA: os negritos são da nossa responsabilidade.

quinta-feira, outubro 05, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (IV)

(*) Adalberto Barreto

Bom! Que comentários estranhos andam por aqui? Pois gostaria de fazer um pequeno comentário sério ao seu post. De facto parece que a união ibérica já existe. Agora o problema é que não existe de direito.

Continuamos a comprar bens e serviços aos espanhóis, cada vez em maior quantidade e os impostos que eles pagam são gastos integralmente em Espanha.
Nas escolas espanholas, nos hospitais espanhois, nas estradas de Espanha, na segurança social espanhola.

O nosso escasso dinheiro também serve cada vez mais o estado social espanhol – cada vez que compramos um bem “made in spain” – e, não tem retorno.
Cada vez que eu gasto 100 € no hipermercado 50€ (quase de certeza) vão direitinhos para Espanha, dos quais 5€ vão para o fisco espanhol. O inverso não acontece.

Não havendo integração política estamos cada vez mais "lixados".
Contribuimos e não recebemos.

Mas não é por esse motivo que eu me sinto Iberista.

Sou também por razões culturais:
Acredito que ser iberista
é na sua essência mais patriótico do que ser nacionalista.
Amo a língua portuguesa.
Sinto um enorme fascínio pelo galego.
Gosto de falar e ler espanhol (castelhano).
Sou apaixonado pela música tradicional galega e transmontana.
Sinto que a história dos povos peninsulares é comum.
Li com igual paixão Villa Matas e Saramago. Camões e Cervantes.
Sou fã incondicional da “banda desenhada española”.
Adoro a Andaluzia e o Algarve (Córdoba e Silves) e o nosso passado comum Al Andaluz.

Sinto, por último, que só isso é maior patriotismo de cantar um hino que nos manda marchar contra os canhões ou gritar histericamente por uma equipa de futebol – fenómeno de massas contemporâneo que visa substituir a guerra.

Um abraço e un saluto
(*) Adalberto Barreto identifica-se como “O Bibliotecário Anarquista”.
NOTA 1: Os negritos são da nossa responsabilidade.
NOTA 2: Esta mensagem foi-nos enviada por e-mail em 01/03/06, o que de certa maneira, já nessa altura, confirma a famigerada sondagem do Sol, e reproduzida no El Mundo em 24/09/06, o que em síntese reproduzimos:
a – Un tercio de habitantes del país vecino querríam unir-se a España.
b –
Un tercio de los encuestados se mostraban partidários de abolir todavia más las ya inexistentes fronteras e integrar un Estado único:Iberia.

terça-feira, outubro 03, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (III)

(*) Alejandro Liste

Hola. Chamome Alejandro Liste e son un cidadán do concello da Estrada, en Galicia (España). Sinto moito non poder expresarme en portugués, sen embargo escribo este e-mail nunha lingua moi parecida, o galego. Deste xeito poderase entender millor o que digo que se utilizo o castelán.
Teño lido os posts que ten vostede no seu blog e a súa tese iberista, e teño que dicir que a min tamén me gusta a idea da unión ibérica federada das rexións dos dous países.

Non obstante, a miña tese vai un paso máis alá: eu propoño unha unión ibérica federada dos tres estados ibéricos, é dicir, a República de Portugal, o Reino de España e o Principado de Andorra.

Históricamente estes tres estados teñen unha historia, unha cultura e uns costumes moi similares e complementarios, ademáis de ocupala Peninsula Ibérica (incluíndo as illas Canarias, Azores, Madeira, Baleares e as prazas norteafricanas de Ceuta e Melilla) e por iso non é descabellado facela dita unión, ibérica ou hispánica, coma vostedes queiran.

Que sexa unha federación dos tres estados tal e como son agora ou que sexa das rexións que as forman é algo que non me preocupa moito, iso debería decidilo o pobo, ó igual ca o proxecto da unión ibérica.

De todalas maneiras o proxecto da unión ibérica está ainda moi verde, sobretodo en España.
As maiores dificultades atoparíamolas en España, xa que o benestar é máis elevado ca en Portugal, e ainda máis en Andorra dado o réxime fiscal do Principado (ó igual co que ocorre en Gibraltar).

Son cousas que non se poden cambiar dun día para outro.

Por iso tense que ir publicitando o proxecto e a tese iberista, debatir sobre ela e facer ver a poboación as ventaxas que ten sobre os inconvintes posibles.

Tras este período de publicidade da tese xa se podería poñer en marcha o proxecto político de unilos tres estados facendo referenduns e votacións, pero todo hai que facelo ben, senón pódese atopar con serios atrancos como os que temos no seo da Unión Europea ca Constitución Europea e as negativas de Francia e Holanda.

Todo isto e moi compricado de levar, e para facelo fan falla moitos cartos.

Non obstante, o máis importante agora é ver e constatar que hai moita xente que avala a tese ibérica (sexa como sexa desenrolada), e este é o punto de partida para facela nova Iberia ou a nova Hispania.

Un saúdo a vostede e a todolos lectores do seu blog.
(*) Colaborador da UNIÂO IBÉRICA.
NOTA – Os negritos são da nossa responsabilidade.

segunda-feira, outubro 02, 2006

FEDERAÇÃO IBÉRICA (II)

(*)Alejandro Liste, A Estrada.

1 – Saúdos, Coronel Mendonça Júnior
Mándolle outro artigo do xornal "El Mundo" onde Pascual Maragall, presidente de Cataluña, fai unha interconexión directa entre o seu nacionalismo (reflexado no novo estatuto de Cataluña) e o seu suposto iberismo defendido por el e polo PSC-PSOE.
Eu absteñome de facer ningún comentario, xulgue vostede mesmo e mailos seus lectores do blog da Unión Ibérica.
Un abrazo e que teña bo día.

2 –
“EL MUNDO”, domingo 1 de octubre de 2006, ESPAÑA.
Matagall aboga por la unión de España y Portugal.
«Ahora que los portugueses quieren ser españoles, que se preparen los castellanos», dice el presidente de la Generalitat.

LEONOR MAYOR
BARCELONA.- Los que acusaban a Pasqual Maragall de ser un secesionista no podían estar más equivocados.

El presidente de la Generalitat catalana no sólo quiere que Cataluña se mantenga unida a España, sino que también es partidario de que Portugal se «franquicie» con el Estado español.

«Si los portugueses abren la puerta a una unión con España, como espero, el iberismo de nuestros abuelos se hará realidad. Lo realizarán nuestros nietos», aseguró ayer durante la celebración de la V Conferencia Nacional dei PSC.

«Ahora que los portugueses quieren ser España que se preparen los castelianos», señaló Maragall en referencia a una encuesta publicada el pasado 23 de septiembre por el diario luso Sol en la que se desvela que el 27,7% de los portugueses es partidario de la unificación con España y de la creación de un único estado: Iberia.

Esta posible fusión de países cuadra con la visión de España que Maragall ha defendido en los últimos años y que, en su opinión, se ha materializado con la aprobación del Estatuto catalán, que «ha dado a Cataluña el estatus de nación solidaria en la nación de naciones que es España».

Esta definición de España de Anselmo Carretero es un referente para Maragall, según explicaba el presidente catalán en el Foro de Debate de EL MUNDO al que acudió a finales de 2004, cuando la reforma del Estatuto apenas había arrancado.

En ese mismo escenario, Maragall confesaba que no tenía inconveniente en definirse «como español» y reconocía que existe una «cierta dificultad para definir España.

La referencia de Maragall a la hipotética anexión de España y Portugal no es baladí, porque se contrapone con las tesis de las fuerzas independentistas catalanas, que siempre han considerado que Portugal es un país «afortunado» por haber logrado separarse del Estado español.

El destino de Iberia es una incógnita, pero no el de Cataluña que, para Maragall, ya ha encajado en España: «Se ha alcanzado el punto de no retorno, Cataluña y España han hecho el esfuerzo», dijo. «Hemos tardado cien años, pero ahora lo hemos conseguido.

Estamos cerca del sueño catalán, el abrazo de los pueblos ibéricos se está convirtiendo en realidad, después de un siglo dramático se abre otro espléndido», añadió.

Para Maragall, el sueño se ha materializado gracias a la aprobación del Estatuto. Un texto cuya pervivencia depende ahora del Tribunal Constitucional (TC) que deberá resolver los recursos interpuestos por el PP, el Defensor del Pueblo y Aragón.

En opinión de Maragall, esos recursos son beneflciosos, ya que con la sentencia «no quedarán dudas de su integridad y de su validez».

El presidente dé la Generalitat anunció también que tiene previsto viajar a Senegal para hablar con el Gobiemo de este país africano sobre el drama de la inmigración. Maragall suspendíó su viaje al país africano previsto para el pasado septiembre por recomendación del Ministerio de Exteriores.

(*) Espanhol, residente em Espanha, colaborador da UNIÃO IBÉRICA.
NOTA – Os negritos são da nossa, UNIÃO IBÉRICA, responsabilidade.